Οι συνεδρίες ατομικής θεραπείας λαμβάνουν χώρα μία φορά την εβδομάδα σε χρόνο που έχει καθοριστεί μεταξύ του θεραπευτή και του θεραπευόμενου. Ο δεύτερος προσέρχεται στον ψυχολόγο με αφορμή ένα συγκεκριμένο αίτημα. Αυτό μπορεί να είναι κάποιο ζήτημα που του προκαλεί δυσκολία σε έναν ή περισσότερους τομείς της ζωής και της καθημερινότητάς του (όπως στις διαπροσωπικές σχέσεις ή τον εργασιακό χώρο) ή αισθήματα δυσφορίας (όπως άγχος, θλίψη, απογοήτευση, θυμό, αδυναμία).
Η ατομική θεραπεία αποτελεί την κύρια οδό μέσω της οποίας μπορεί κανείς να φτάσει στην επεξεργασία βιωμάτων που έχουν αναστείλει την ομαλή πορεία προς την ανάπτυξη και εν τέλει την υγιή ψυχοσυναισθηματική ενηλικίωσή του. Βασικό εργαλείο αποτελεί η σχέση θεραπευτή και θεραπευόμενου, η οποία θα λειτουργήσει και επανορθωτικά στις μέχρι τώρα εμπειρίες του ατόμου.
Το αίτημα που μπορεί να οδηγήσει το άτομο σε μία ψυχολογική θεραπεία αποτελεί συνήθως την “κορυφή του παγόβουνου”. Καθώς η θεραπευτική σχέση εγκαθιδρύεται και όσο η θεραπευτική διαδικασία εξελίσσεται, έρχονται στην επιφάνεια βαθύτερα ζητήματα που απασχολούν το άτομο και το δεσμεύουν στη ζωή και την καθημερινότητά του τα οποία αποτελούν αντικείμενο επεξεργασίας. Παράλληλα, ο θεραπευόμενος μαθαίνει να παρατηρεί τον εαυτό του και να αναγνωρίζει τον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος σχετίζεται και αλληλεπιδρά με το περιβάλλον του. Σταδιακά, το άτομο αποδεσμεύεται από μοτίβα σκέψης και συμπεριφοράς τα οποία επαναλαμβάνει με τρόπο μη λειτουργικό για τον ίδιο αλλά και τους οικείους του και επιτυγχάνει υψηλότερα επίπεδα ικανοποίησης και ευχαρίστησης από την καθημερινότητά του.
